Hoi ben ik weer!!!!!!!!!

De afgelopen twee weekenden heb ik veel ondernomen. Het eerste weekend ben ik onder andere in Fremantle geweest. Dit hoort officieel nog bij Perth, maar is ondertussen zelfstandig uitgegroeid tot een eigen dorp. Het is dan ook erg ‘anders’ dan Perth City. Je hebt overal terrassen, bijvoorbeeld. Hiervoor leent de gemeente normaal gesproken niet snel een vergunning voor, waardoor je deze weinig ziet in de omgeving, behalve in Freo.

Het heeft wel wat weg van een Europese sfeer, hierdoor is het waarschijnlijk ook erg populair. De haven van Fremantle is de offciële haven van Perth, dus de ligging is ook erg mooi. Het is een beetje overgewaardeerd, maar zeker de moeite waard. Je hebt ook een overdekte markt, wat eigenlijk een beetje een nep markt is, aangezien ze geen vis en dergelijke verkopen en alle kramen tussen souvenir winkels en smoothie bars in zitten. Je hebt er ook een oude gevangenis, waar we dan weer niet zijn geweest.

Tijdens het shoppen kwam ik een super leuke winkel tegen ‘Cheep’, wat een 10$ store werd genoemd. Bijna alles was dan ook rond de 10$ en ze verkochten vintage en eigen merk. Ik ben hier dan ook goed geslaagd!

Erg mooi was de Little Creatures Brewery. Een bekend biermerk hier (erg lekker) en bij haar eigen brouwerij kan je wat drinken. Binnen, buiten, aan de haven, elke plek is de moeite waard. Binnen is het een industriële stijl, waarbij je alle pijpen ziet lopen en buiten heb je uitzicht op het water (binnen trouwens ook, op bepaalde plekken (zie foto)).

’S Avonds zijn we met een boel Fransen de stad in gegaan, wat niet het grootste succes was, aangezien ze saai waren en alleen maar frans praatten. De volgende dag zou ik met Amélie naar een bbq gaan en tot mijn grote vreugde zei ze op het allerlaatste moment (toen ik er net was) dat het saai was en dat ze bij haar huis gingen drinken (met weer al die fransen). Nou dat was nog saaier dan de avond ervoor, maar ik deed in ieder geval iets.
Die zondagavond hebben we sushi gegeten bij de moeder van Sarah, super lekker.

Die week erna stond veel op de planning. Maandag gingen Kane en ik met Finn naar een paardrijschool voor kinderen met een handicap. Finn had op een of ander verjaardagsfeestje van een rijke familie paard gereden en dit was een groot succes, dus dit leek een leuk idee! De vrouw van de school was nogal interessant, echt zo’n lompe australiër aangezien ze nogal abrupt was. Bijvoorbeeld: “And what are you? Their slave?” of (aan Kane): “What is he?” Kane: “Human”. Ze bedoelde wat hij had qua handicap. Ook interessant om dat soort mensen te ontmoeten dus. (ze was wel heel aardig).

Elke woensdag is de moeder van Sarah (Mrs. C of Ma) er om mij te helpen. Haar achtergrond is erg interessant. Ze komt oorspronkelijk uit Maleisië, van Chinese ouders. Na haar middelbare school heeft een scholarship in Japan gedaan en Japans gestudeerd. Hier heeft ze zo’n 7 jaar gewoond en daar haar Australische man ontmoet om vervolgens naar Australië te verhuizen. Dit gaf me wel weer leuke inspiratie voor na mijn universiteit (sorry ouders).




Afgelopen weekend was het heerlijk weer. Kane zou vrijdagmiddag vertrekken naar Melbourne, omdat hij zondag de marathon ging lopen. Mrs. C zou het weekend voor Finn zorgen en in het huis slapen. Vrijdag stond ik vroeg op en ging ik hardlopen (jaja) op het strand van Cottesloe. Hier woont Mrs. C en dus legde ik hier mijn strand spullen neer om deze na het lopen weer op te halen en op het strand te liggen met Sam. Sam en ik zijn eerst uitgebreid gaan lunchen bij een duur restaurant (indiana’s -> het plaatje van Cottesloe en de plek waar Sarah en Kane zijn getrouwd). In de namiddag ging ik terug naar het huis van Mrs. C om met haar Finn op te halen en boodschappen te doen.

Zaterdag ging ik, zoals ondertussen iedereen wel weet, met Amélie naar de Pinnacles. Dit is, samen met Margaret River, de bekendste ‘roadtrip’ als je in de Perth Area woont. Dit komt, omdat je binnen een korte tijd in een totaal andere omgeving bent. Het was ruim 2 uur rijden op een rechte weg met alleen maar Australische bush om je heen en dode kangeroes langs de weg. De pinnacles waren erg mooi en bijzonder en je mocht dus totaal niet op ze staan, maar daar kwamen we toen we weggingen pas achter, ha. We hebben hier ook emu’s, typsich Australische (vooral van WA) soort van struisvogels. Hierna gingen we naar Lancelin, hier kwam je langs als je naar de Pinnacles ging en het was zo’n 50 min terug rijden. Op aanrader van Kane gingen we naar een vage pub. Je komt binnen en denkt waar ben ik nou weer beland, ik word straks neergestoken door een motorgang, maar je loopt iets verder en je ziet een grasveld vol picnic tafels met uitzicht op een fantastisch mooi strand. Waarschijnlijk kennen niet veel toeristen dit, want we zagen veel echte Australiërs (het zat wel vol).

Tot nu toe zijn ze allemaal super vriendelijk en is er altijd een gesprek, zelfs bij de pinautomaat kwam ik in gesprek met een gast die niet eens snapte wat ie moest doen om geld eruit te krijgen en ik als buitenlander wel. Hij vroeg of ik Canadees was en toen ik zei dat ik Nederlands was begon hij erover dat zijn vrouw Nederlandse achtergrond had en blabla. Hij gaf ons de tip om ons sandboards (want dat gingen we daar doen, in Lancelin) goed in te waxen.

We kwamen bij de zandduinen aan, wat enorm apart was (moet nog steeds opzoeken hoe het kan). Het was extreem wit zand in het midden van een niet bepaald zanderige omgeving. Op deze duinen kon je ‘surfen’ en dus gingen we een sandboard huren voor 10$. Deze hebben we goed ingewaxt natuurlijk. Amélie heeft het maar 1 keer gedaan (zittend) want het niet zo haar ‘thing’, #saai. Ik surfde er natuurlijk op los en de volgende dag had ik enorme spierpijn. Van Amélies huis naar mijn huis was echter geen succes, want mijn telefoon was leeg (dus geen navigatie) en ook al had ik dit stuk al 5x gereden raakte ik alsnog verdwaald, (zo typisch) en moest ik uiteindelijk Mrs. C bellen op 1% batterij. Bleek dat ik toen gelukkig al dichtbij was (na een halfuur omrijden terwijl het minder dan 10 min. Van ons vandaan is). Zondag was ik moe met spierpijn en heb ik de hele dag lekker niks gedaan .

Gisteren zijn we met Finn naar de Ikea geweest als middag besteding, wat erg vermoeiend en een groot succes was.

Sorry ik had geen zin om het bij te houden, maar ik ben nu weer back on track! I’ll keep ya posted. G’day!!