Eerste week als Au Pair

Mijn eerste week als Au Pair begon natuurlijk maandag.

Deze week zou Sarah mij een beetje alles laten zien en hoe ze alles doen. Finn is deze hele week ziek geweest, dus ging de week iets anders dan normaal. Op maandag en donderdag is Amelie, de Franse nanny er zodat ze mij kan helpen en wat dingen kan doen in het huishouden. We gingen samen naar het park met Finn, maar hij wou verder niks doen, dus hebben we maar wat gelopen. Dinsdag heb ik met hem gespeeld en daarna moest hij naar daycare, omdat iemand speciaal voor hem kwam, dus brachten we hem daarheen ondanks dat hij ziek was. Daycare is super dichtbij het huis en dus haalde ik hem rond 11 uur op en bracht hem naar bed, omdat hij daar nooit slaapt en das niet echt handig als je ziek bent.
Toen Sarah terugkwam ging ik naar een koffiezaakje, wat vlakbij die daycare zat en allemaal dus lopend te doen is. Hier heb ik mijn blog even geupdate ;).

Woensdag zijn we met Finn naar de dokter geweest (de avond ervoor naar het ziekenhuis, maar de wachtrij was te lang). Dit was in Claremont, en we gingen met de trein (10 min ofz). We hebben hier antibiotica gekregen enzo. Toen gingen we naar het winkelcentrum en zijn we naar wat winkeltjes geweest, waaronder een chocolaterie, waar ik een bonbon kreeg van Sarah. Om 3 uur was ik vrij en heb ik buiten gezeten om wat te lezen en ff gefacetimed met Liesanne die weer leuke avonturen had beleefd (kuch).

Kane had al een keer gevraagd of ik van films hield, waarop ik natuurlijk ja zei, maar ik zei dat ik heel veel klassiekers niet eens had gezien. Zo ontstond er een hele lijst (zie foto) met allemaal films die ik moest gaan zien. We begonnen die avond met fight club, enorm goed begin!

Donderdag was Amelie er weer en ging ik met Sarah naar de Toy Library, daar kan je speelgoed, in dit geval voor kinderen met een beperking, lenen en even later weer terugbrengen en ruilen voor iets anders. Ik reed erheen, wat al best goed ging en heb geen vuilnisbakken meer omver gereden. We kozen een aantal dingen uit, zoals o.a. een soort wip waar je je balans op kan houden en een trike/ loopfiets. Toen Amelie wegging legde ik hem op bed. ‘s Middags was ze er weer en gingen we naar het park voor een “playdate” in South Perth met een vriendin van Sarah en hun kinderen. Finn had nergens zin in, want hij was erg ziek, dus liepen Amelie en ik wat rond langs het water (wat erg mooi was).

Vrijdag was mijn eerste vrije dag, al moest ik ‘s ochtends wel langs daycare om te kijken wat Finn doet met speech therapy. Hierna ging ik naar het strand! Het was deze dag 26 graden, wat totaal niet warm is voor Australiërs, bovendien is het hier ook niet zo benauwd en kan het rond 3 uur best fris worden. Ik ging met de trein naar het welbekende Cottesloe Beach. Nou vind je dit op internet over stranden in Western Australia:

Surveys have shown a drop in the number of swimmers visiting Perth beaches after 14 fatal shark attacks in WA waters since 2000.
Businessman Bryn Martin, 64, disappeared while swimming off Cottesloe Beach in October 2011. His shredded swimming costume was later found.

Ik leef nog, dus niks aan de hand. Het was wel een hele ervaring, want het water is echt veel sterker. Je wordt meteen meegezogen en het is soms lastig om te blijven staan.

Dit is nog niet eens een surfers beach, zoals Kane zei, dus de golven zouden hier meevallen ten opzichte van bijvoorbeeld Coogee Beach of Bondi Beach in Sydney, waar surfers doodgaan aan sterke golven.
Na een ijsje ging ik weer terug naar Subiaco en voelde het alsof ik een dagje op vakantie was geweest (tijdens mijn vakantie).


Zaterdag was een hele bijzondere en lange dag. We gingen kajakken met de zus van Kane, haar vriendin en twee andere vrienden van Kane en Sarah. ‘S Ochtends zijn we eerst naar de lokale markt geweest, wat heel leuk was. Dit was elke week en was te vergelijken met die in Normandie. Overal had je kraampjes met Grieks, Mexicaans, Frans, etc. eten. Ook was er muziek en de sfeer was erg leuk, maar had was al vrij warm.

Het was dus goed weer om te gaan kajakken. Het kajakken begon nogal apart, het was een stereotypische ‘dad’ met enorm slechte grappen en van die open sandalen. We begonnen met een introductie waarbij we moesten bidden naar de riviergoden (het bedrijf heette rivergods) en het was vrij raar. Ik ging met een van de gidsen, wat ook een aparte vrouw was, ze was wel aardig, maar niemand snapte nou de familierelatie. De zoon van de man was namelijk ook mee, Kyle en die leek nogal ontevreden met de hele situatie en leek t ook niet zo chill te vinden dat die mevrouw zijn moeder moest vervangen. Want haar eigen man was blijkbaar overleden en ze noemde de vader wel honey en alles dus zo zou t waarschijnlijk zijn geweest. Erg interessant allemaal dus. Het water was dus een soort moeras en een rivier tussen woonwijken met allemaal vervuiling dus, maar het was wel een hele mooie omgeving verder. Alsof je opeens in de wildernis was. Ook zag je mooie vogels.

Wat hier veel voorkomt en je eigenlijk meer ziet dan duiven zijn cockatoo’s, ze zien eruit als papegaaien, maar ze lopen hier gewoon in grote groepen over straat (zie foto).
Ook zagen we black swans, het symbool van Western Australia (zie foto), omdat je die hier veel ziet.

Na afloop gingen we wat drinken in een pub. Daarbij aten we blijkbaar iets heel Australisch, wat ik nog nooit had gezien (wat hun weer verbaasde), namelijk potato wedges (foto) en arancini. Potato wedges zijn aardappels met sour cream, sweet chili, kaas en ham (heerlijk) en arancini zijn eigenlijk bitterballen maar dan met risotto van binnen (ook heerlijk).

‘s Avonds zouden we wat gaan drinken en wat gaan eten in de stad. We begonnen in een goedkoop chinees restaurant. De ober was nogal raar en trok hele gekke gezichten en toen hij de tafel ging dekken ging alles zo snel dat iedereen even moest bijkomen en de slappe lach kreeg. Het eten was wel erg lekker.

Toen kreeg Kane een telefoontje van de babysitter die huilend aan de telefoon was en rende hij weg. Blijkbaar was er ingebroken/ was er iemand met een doek over zijn hoofd en een football naar binnen gelopen en toen hij de babysitter zag snel weggerend. Ze had de politie later gebeld en wou gewoon blijven (erg apart) en dus kon Kane even later terugkomen.

Ondertussen waren wij (Sarah, Benjamin (haar neef), Kelly (kane’s zus) en Sarah (Kelly’s vriendin) naar een zaak gegaan waar je bubbletea kon drinken, wat ik nog nooit had gehad. Dit is een soort koude (kan ook warm) thee met een soort jelly balletjes erin. Je kon hier ook karaoke doen en dit gingen we dan ook doen. Je kreeg dan een kamer met microfoons en al en toen hebben we daar een tijdje beetje zitten zingen met zijn allen (even later kwam Kane ook weer), wat erg lachwekkend was. Toen we terugkwamen was de politie er nog en ze hadden de inbreker al opgepakt. Er was ook ingebroken in de auto, maar er zat verder niks waardevols in (dit was blijkbaar al veel vaker met deze auto gebeurt).

Vandaag is het zondag en ben ik al met Kelly en Sarah naar City Beach geweest en heb daar geluncht met uitzicht op de zee.

Eten:
Deze week heb ik ook typische Australische gerechten gegeten, waaronder: Burger with the lot, Chicken Parmesan. Het eten is zo lekker!

Tot nu toe heb ik al heel veel gedaan! Ik ben van plan om nieuwe mensen te ontmoeten en wat plannen te maken om leuke dingen te doen in mijn vrije tijd.

Ik hou jullie op de hoogte :D